Rondrijden door Californie

We zijn inmiddels een kleine week in Californie. Na een prima vlucht vanaf Hawaii kwamen wij aan het einde van de middag aan in Los Angeles. De klok ging weer 3 uur vooruit. Onze eerste ervaring met de carrental in Californie was niet geweldig. Namelijk trof ik een zeer onvriendelijke man aan de balie. Toen leek dat ik niet het juiste reserveringsnummer bij de hand had, werd ik gevraagd op internet te gaan van rentalcar.com waar ik het geboekt had. Gelukkig vond ik hier een ander reserveringsnummer en ik ging hiermee opnieuw naar de norse meneer. Dit nummer bleek juist dus ik reagede verheugd, maar dit kon geen glimlachje op zijn gezicht brengen. Ik dacht ervover om hem dezelfde behandeling te geven als hij mij gaf om hem een spiegel voor te houden, maar besloot dat dit niet mijn manier van doen is en het vrijwel zeker niet een bewustwording bij de man zou bewerkstelligen. Dus toen ik akkoord kreeg voor een auto vroeg ik vriendelijk of hij mij zou kunnen helpen met de kinderstoeltjes in de auto te plaatsen. Dit vond hij nog de meest stomme vraag bleek uit zijn houding en zijn antwoord, want dat deden ze hier in Amerika niet. Je moest ze zelf vastzetten omdat het autobedrijf hier niet de verantwoordelijkheid voor wil nemen. Ik legde nog uit dat het in elk land ands werkt en dat ik de verwantwoordelijk op me wilde nemen. Vervolgens zei hij boos dat van ouders verwacht wordt dat zij een stoeltje in de auto kunnen zetten! Ik hield hierna wijselijk mijn mond en had iemand buiten zien staan waar ik misschien meer geluk zou hebben. Ik kreeg geen sleutel, maar wel 2 kinderstoeltjes mee en mocht uit rij 4 een auo uitzoeken....waar was in godsnaam rij 4?? Gelukkig was er een jongen die mij de rij kon aanwijzen met alle SUV's. Welke moest ik in nu kiezen? De jongen adviseerde een Ford die hij net terugbracht en zei dat dit een goeie was. Gelukkig ik heb een keuze gemaakt. Nu de stoeltjes nog. Thank god trof ik een vriendelijke meneer buiten die mij itlegde hoe ik de stoeltjes kon bevestigen. Maar het was alleen een uitleg van hem, hij benadrukte nog steeds dat ik zelf moest kiezen hoe ik ze bevestigde. Het land van het ' bang zijn aangeklaagd te worden'. Nadat alles geinstalleerd was stapten Abe, Jurre en Hans in met iets lekkers voor onderweg. Hans had de weg gevraagd dus het moest niet moeilijk zijn om vanuit hier naar Disneyland te rijden. Na een paar blokken rondgereden te hebben, begon ik toch enigszins wanhopig te worden en vroeg Hans wat het plan was....Dit was er niet echt dus ik stelde voor om het op de kaart op de iphone op te zoeken terwijl Hans opnieuw wilde vragen. Ik had namelijk foto's gemaakt van de route via kaarten op mijn Iphone, maar hier kon Hans niets mee, maar naar mijn idee kwam er ook geen ande oplossing en reed ik nog steeds doelloos rond. Een hoop gefoeter en geen daadwerkelijke actie. Kaartlezen is nog steeds funest voor je huwelijk merk ik. Uiteindelijk ging Hans weer vragen en belanden we op de goeie snelweg. Sneller dan verwacht waren we daarna in Anneheim waar Disneyland is. Het 1e motel bleek vol en de man zei dat we weinig kans maakten zo dichtbij de ingang van Disneyland. Gelukkig bleek toch de volgende nog een kamer te hebben! Jippie! Rond 19.00 uur 's avonds hebben we gelukkig iets gevonden. We willen snel wat eten bij Denny's (fastfooddiner) maar dit is allesbehalve fast. Het duurt tijden voordat we een plekje hebben en daarna nog een eeuwigheid voordat ons eten er is. We zijn best aan het eind van ons latijn na de vlucht, auto rental verhaal en rit hiernaar toe en de kids klieren aan tafel van vermoeidheid. Een beetje als overleven voelt het wel.
Gelukkig een goeie nacht doet wonderen en de volgende dag gaan we op tijd naar Disneyland!!! Abe heeft als doel Mickey te ontmoeten en dit is vrij snel gelukt. De dag is top! We sluiten hem af met de parade om 19.00 uur ' s avonds. Hans haalt snel ergens hamburgers met friet en sluit dan aan bij de parade. We zitten heerlijk op de grond te kijken en te eten. Na de parade mogen de jongens beide een knuffel kiezen. Abe kiest Mickey en is er dolblij mee!! (misschien misthij zijn vriendjes toch meer dan gedacht) in Disneyland vraagt Abe wat de AED die daar hangt is? En ik leg uit dat als bij iemand zijn hart niet meer goed werkt je een schok kunt geven en hij het dan weer goed doet. Dit heeft blijkbaar indruk gemaakt, want de volgende dag in de auto zegt Abe dat Mickey zijn hart het niet meer doet en dat we dat ding uit Disneyland moeten gebruiken.
Na Disneyland gaan we op weg naar de coastalroute die ons naar San Fransisco zal brengen. Met onze SUV is het heerlijk rijden. We stoppen in Malibu voor een kopje koffie en lunchen even later langs het strand. Het weer is heerlijk zoals het voorjaar uit de zon fris en in de zon uit de wind lekker. We rijden een paar dagen langs de kust waarbij we verschillende plaatsen aandoen o.a. Santa Barbara. Elke avond stoppen we bij een ander motel. Abe heeft er moeite mee dat we elke nacht ergens ands slapen. Hij vraagt standaard wanneer we stoppen of we in dit hotel langer dan 1 nacht blijven omdat hij dat zo graag wil. Ik maak een bladzijde in mijn opschrijfboekje voor hem om hem structuur te geven. Ik schrijf de dagen op die we nog rijden en de dagen in San Francisco en totdat we naar huis vliegen. Elke dag plakt hij een sticker bij de dag en kan zo aftellen totdat we naar huis gaan. Jaja, wanneer ik dit schrijf is het zaterdag en zijn we al even aan onze laatste week van de reis begonnen. Ik merk dat ik nog heel erg wil genieten van deze laatste week en dat ik ook wel erg naar huis verlang. Ik heb zin om mijn tas niet meer in en uit te pakken, wat meer leeftuimte te hebben dan een hotelkamer, te tennissen, lekker meidenavondjes te hebben en het meeste mis ik mijn familie en vrienden!
Afgelopen donderdag hebben we het Hearst Castle bezocht dit ligt prachtig op een berg en is in de jaren '30-'40 gebouwt door een fortuinlijke mediamagnaat. Prachtig!! Het mooiste dat ik heb gezien op de route. Wanneer we over de Big Sur rijden het mooiste gedeelte langs de kust zijn we toe aan een slaapplek. Dit vinden valt niet mee omdat het vrij prijzig blijkt. Een van de accomodaties die wij aandoen heeft wel een heel eigenaardig beleid; hier zijn geen huisdieren en kinderen toegestaan en mogen alleen koppels vanaf 18 jaar komen.... Nu dan zijn wij snel klaar. Hans en ik lachen erom in de auto, hoe kun je kinderen en huisdieren nu in 1 zin noemen en wat zou dit beleid inhouden? Wij fantaseren over dat het een parenclub zou kunnen zijn.
Vrijdagochtend doen we het rustig aan en gaan we ontbijten bij ' grandma's kitchen' een echte amerikaanse diner.Er zitten enkel dikke mensen. Je kunt er eieren, ommeletten, pannekoeken en hamburgers bestellen als ontbijt. En de porties zijn enorm! Zoals jullie mij kennen als gezondheidfreak echt iets voor mij, maar Hans zijn ogen beginnen helemaal te glimmen bij het zien van de kaart en de kans op refill van zijn koffie. Dus ik bestel een vegetarische ommelet en Hans een spaans omelet. Deze komt met toast en gebakken aardappels. Wanneer ik naar het toilet loop hoor ik een vrouw zeggen:' she is so tall en so skinny'! Mijn dag is goed. Jur is deze dagen niet fit. Hij eet weinig en heeft veel last van diarree. Hij krijgt kiezen misschien dat hij daar last van heeft. Hij heeft ook een dikke en kapotte lip omdat Abe hem optilde en hem toen voorover liet vallen.
Vrijdag komen we aan in Santa Cruz nog een kleine 2 uur rijden van San Fransisco. We hebben een kamer in SF vanaf zondag maar beslissen om te bellen om een dag bij te boeken zodat we zaterdag al in SF kunnen zijn. Hierdoor hebben we meer tijd in SF en hoeven we niet meer de hele tijd te verkassen. Ik merk dat het mij ook begint op te breken om elke dag uit de tas te leven: ik kan niets meer vinden.
In Santa Cruz regelt Hans een superluxe hotel voor ons en genieten we van het zwembad en de jaccuzi. Ik kom in gesprek met een leuke vrouw uit het binnenland van Californie die hier op vakanie is. Ze heeft 3 zoons van 12,10 en 6 jaar en net een dochtertje van 6 maanden met het Syndroom van Down. Ze is van mijn leeftijd en we kletsen openlijk met elkaar over onze moederlijke ervaringen, heerlijk. Vandaag zijn we aangekomen in San Fransisco. Nog 5 nachten te gaan in een stad waar ik me toch wel erg op verheugd heb. De kids rusten even en Hans zit buiten in de zon. Als het even meezit gaan we zo nog even de stad in op weg naar Fishermans warf wat een leuke wijk schijnt te zijn met restaurantjes en shopjes. De tassen zijn uitgepakt, want we blijven hier 5 nachtjes, dus ik weet inmiddels alles weer te vinden.