Sanur and friends

Maandagavond laat waren we op ons nieuwe adres. Een paradijsje! Zelfs in het donker is het al mooi.
Ik kan niet wachten op de ochtend en heb moeite met in slaap vallen omdat ik zo excited ben.
Een beetje brak staan we de volgende dag op, tijd voor een relaxdagje. We gaan op zoek naar ontbijt en bij ons in de straat vinden we een tentje. Ik bestel oatmeal in de hoop dat het nog een beetje gezond en voedzaam is. De rest bestelt geroosterd brood met jam en ei. De pap is afschuwelijk maar ik eet het dapper op, volgende x iets anders bestellen dat weet ik wel. De juices zijn heerlijk!
Na het ontbijt struinen we een beetje rond in de "winkelstraat" van Sanur en komen Sophie en Krista met kids tegen. Zij zijn op de fiets. (sophie is de vriendin van een vriend van Hans en werkt bij de KLM als stewardes en kon daardoor goedkoop een weekje naar bali met haar dochter Rose van 1,5) Tijd voor een bakkie zoals we in NL zeggen om ff bij te kletsen.
De rest van de dag bestaat uit boodschapjes doen en relaxen bij het huis. Het huis hebben we via airbnb en de vrouw die het verhuurd heeft ons een upgrade gegeven waardoor we een prachtig huis hebben met een zwembad in de tuin, een watertap, airco en als klap op de vuurpijl een echte boomhut zoals Abe het noemt. Dit is een extra kamer tegenover ons huis waar ook nog een kamer in zit. Deze komt later goed van pas omdat Sophie nog een nachtje bij ons komt logeren.
Gek eigenlijk, want we zijn zover van huis en hebben tot nu toe al zoveel bekenden gezien en gesproken.
Sanur bestaat uit 1 straat met winkeltjes en restaurants en een "boulevard" langs het strand met tentjes. Heerlijk overzichtelijk voor me.
Woensdag gaan we s middags naar het huis van Krista, ze blijken schuin tegenover ons te zitten. Abe gaat lekker zwemmen en Krista komt aan met...Gin Tonics! Mijn dag kan niet meer stuk.
De kids mogen een hapje mee eten, Sophie maakt een lekker hapje voor ze. Daarna vertrekken we lichtelijk aangeschoten weer naar ons huis. Hans gaat de kids op bed leggen en ik vetrek in het donker op zoek naar eten en het regelen van fietsen.
Na ruim een uur kom ik terug met het eten van een warung in de winkelstraat; we eten heerlijke gado gado en gebakken rijst met vis voor €3,00 en de fietsen zijn geregeld voor de volgende dag met kinderzitjes.
Ik heb gehoord van Krista dat er een fijne yogaschool is aan het strand, het heet Yoga by the sea. Op de fiets gaan we op zoek en vinden het prachtige bamboehuisje vlakbij het strand. Goed te weten wanneer de classes zijn, ik ben vast van plan een keer te gaan. Wanneer we terugfietsen zien we een heerlijk visje op de bbq liggen en vragen wat het is? Het is mahimahi vers uit de zee. Heerlijk! Abe bestelt toch de kipnuggets omdat hij daar zin in heeft. Jurre wordt op een stapel tuinstoelen geplaatst en vastgestrapt met de band van de draagzak.
Op de terugweg vallen beide kids achterop in slaap, dit doet me aan Amsterdam denken omdat dit daar ook vaak gebeurd.
's Avonds nodigt Hans ons uit om uit eten te gaan naar 3 Monkeys. Een restaurant dat westers oogt en heerlijk eten heeft volgens zeggen. We bestellen een wijntje en eten lekker. Het toetje is HET hoogtepunt; brownie en cheesecake, mhmm! Geen balinese prijzen uiteraard.
Wanneer de kids op bed liggen, kijken Hans en ik op bed BZV terwijl de regen op het dak klettert. Het ultieme vakantiegevoel!
Gisteren zijn we met de boot naar een eilandje gegaan. Op het eiland zijn we gaan lopen naar dreambeach omdat we hoorden dat dit heel prachtig zou zijn. Het werd een ware hike met regen en een langere afstand dan we dachten. Op slippers door de plassen en toen ik op een gegeven moment dacht dat ik het toch echt wel gehad had praatte Abe me er doorheen. Abe heeft zijn hele welkom thuis feestje geregiseerd en bedacht wie hij uit zou nodigen en wat we zouden gaan eten. Zo gezellig pratend waren we toch opeens bij een hotel aan de zee. Echter waren ze hier aan het renoveren....Ik was niet van plan nog een stap te zetten en liep toch het hotel binnen op zoek naar een mannetje dat ik kon strikken voor een ritje. Gelukkig bleek het open en konden we lekker wat eten en een ritje terug regelen. Ik ben er die dag achter gekomen dat Balinezen heel erg OP TIJD zijn. Namelijk stond sochtends de taxibus om 8.30 uur al voor de deur terwijl we rond 9.00-9.15 uur opgehaald zouden worden en vertrok de boot smiddags om 15.15 uur ipv 15.30 uur. Wel ff wennen omdat ik me er op ingesteld had dat mensen in warme klimaten overwegend de tijd niet zo nauw nemen en liever iets later komen...
Na een dagje op de boot en een flinke hike is het heerlijk toeven in het zwembad thuis. Het voelt al als een thuis en Abe vraagt regel,atig wanneer we weer naar huis gaan. Hij gaat minstens 3 x op een dag zwemmen. Vraagt direct na het ontbijt of iemand hem kan helpen met zijn bandjes. Ook Jurre gaat maar wat graag in het zwembad in zijn blote (nog witte) billen kraait hij het uit van plezier. Na het zwemmen wordt de film Rio gekeken op dvd op het grote scherm in de woonkamer terwijl hans tostis met kaas maakt voor de kids. Heel veel vitamines gaan er nog niet in helaas.
Vandaag de laatste dag in Sanur voor ons. We hebben al een nachtje bijgeboekt omdat het hier zo heerlijk is. Morgen is een mooi moment om verder te gaan naar Ubud. Een nieuwe omgeving en een ander adres. Hans heeft al voorwerk gedaan en opnieuw op airbnb een prachtig huis uitgezocht. We kunnen morgen langsrijden om te kijken of we het wat vinden. Spannend!
Vanochtend ben ik naar yoga geweest, een heerlijk begin van de dag. Even tijd voor mezelf. Daarna fiets ik naar HET restaurant waar ze de lekkerste koffie hebben en vind daar Sophie en Hans met de kids. Gezellig! Ik ben toe aan een bakkie. S middags gaan we naar het strand waar Abe niet het water in wil omdat hij denkt dat het koud is. Nadat ik gezworen heb(met spugen door mijn vingers) dat het zeewater warmer is dan het zwembad is hij bereidt het te proberen. Eenmaal in de zee wil hij er niet meer uit en is amper mee te krijgen aan het eind van de middag.
Vanavond hebben we aan het strand gegeten en fietsten we door het donker terug. Ik zag geen hand voor ogen toen ik over een afgelegen weggetje reedt, maar Abe stelde me gerust want hij heeft uilenogen!