Scooters in Canggu

Scooters....dat is toch wel waar het hier om draait op Bali (of zeg je in Bali?) Iedereen heeft er 1 en het hele gezin gaat erop. Dus wij passen ons aan en gaan ook met z'n allen op de scooter.
Op weg naar Tanah Lot; DE tempel van Bali die in het water ligt en bij zonsondergang en vloed volledig door water omringt is en prachtig in de ondergaande zon oplicht.... Echter kiezen wij ervoor om in de ochtend naar Tanah Lot te gaan om de ergste drukte te vermijden. De tempel is 20 minuutjes rijden vanaf het Guesthouse waar we zitten. Het guesthouse is helemaal super! Een heerlijke kamer met airco en fan, een zwembad, een gezamenlike huiskamer met andere backpackers en een tafeltennistafel! S avonds als we niet uit eten zijn en de kids op tijd in bed liggen zitten we met de babyfoon in de huiskamer.
Er heerst een relaxte sfeer met supervriendelijke staff.
Het enige minpuntje is het zwembad wat eigenlijk te warm is...
Goed, terug naar Tanah Lot. Op weg naar de tempel zie ik een aantal touringbussen rijden. Het zal toch niet......
En, inderdaad zijn er alweer genoeg chinezen voor ons gearriveerd. De tempel zelf valt een beetje tegen. Ik snap nu dat het mooier was geweest als we , zoals iedereen, bij zonsondergang waren gegaan. De tempel ligt nu niet in het water omdat het eb is en het is erg warm in de brandende zon.
Op de terugweg stoppen we bij een warung langs de weg en eten wat de pot schaft. Dit is rijst met een curry saus en eend. Voor mij laten ze de eend weg. Het smaakt goed. Abe is niet zo enthousiast, maar neemt toch dapper een paar happen. Jurre lust het wel tot er een hete hap tussen zit en hij de daaropvolgende hapjes wantrouwt. Wanneer we verder naar huis rijden valt Jurre in slaap in de draagzak achterop. We stoppen bij Deus voor heerlijke koffie en Jurre slaapt nog even verder op zijn buik op de bank. Wat is het toch een makkelijk kind.
' s Avonds gaan we naar Seminyak om daar te eten. We belanden in een luidruchtige mexicaanse tent die erg gezellig oogt. De ober is erg vlot en vertelt ons dat er een speciaal menu is dat wordt samengesteld voor ons en Rp 65.000 kost. Sas en ik vragen 3 x of het echt 65.000 is en dit beaamt hij. Wij vinden dit een prima prijs dit is namelijk ongeveer €4 p.p. We drinken een cocktail en eten lekker. De eigenaar loopt langs om ons een prettige avond te wensen met excellent eten en dito bediening. Een vriendelijke Australier. Wanneer we klaar zijn en de rekening komt blijkt er een misverstand te zijn: het eten was Rp 165.000 p.p. We praten met de ober en leggen uit dat we toch echt hebben verstaan dat hij 65.000 zei. Hij beweert dat hij 165.000 heeft gezegt. He, vervelend we vragen of we misschien de vriendelijke eigenaar mogen spreken om het hem voor te leggen. De eigenaar komt en wij leggen uit dat we 65.000 hebben verstaan en of er iets valt op te lossen betreffende de nu wel erg hoge rekening? Hij reageert uiterst beledigd en zegt dat hij het oplost. Ok denk ik nog we komen tot een compromis....Hij begint echter met luide stem te roepen dat we niks hoeven te betalen maar dat we ook nooit meer in zijn tent terug hoeven komen!! Daarna vertelt hij aan de Australiers die naast ons zitten hoe gierig wij wel niet zijn.
Wij nemen onze "nederlaag" en vertrekken. Eenmaal buiten gekomen besluiten we om een dikke ijsco te halen om ons gratis etentje te vieren. Wat een service!!
Op zaterdag heeft Hans binkiedag met Abe. Ze gaan samen op de scooter naar het waterpark dat in Kuta is op ongeveer een uur rijden. Ze hebben een topdag! Abe gaat 36 x van dezelfde glijbaan, ze eten een ijsje en patat; een echte mannendag.
Wanneer Hans en Abe rond 17.30 uur terug zijn horen we de enthousiaste verhalen aan en vertrekken Sas en ik rond 18.00 uur richting Kuta voor een meidenavond. Kuta is vreselijk; net Salou met schreeuwerige cafe's, dikke mensen en veel neonverlichting. Sas en ik vinden een restaurant op een balkon met heerlijke cocktails en leuke muziek van een DJ. We drinken wat en eten wat, echter Sas blijkt toch nog niet helemaal lekker en we besluiten rond 22.00 uur weer een taxi terug te nemen. Ik ben blij! Lekker op tijd naar bed.
Zondags hebben we een relaxdag. S Avonds lopen we over het strand naar een tent op Echo beach waar ze op zondag bbq en muziek hebben. Na even zoeken vinden we het en het is er supergezellig! Bij zonsondergang kijken we naar de zee. Wanneer het eten komt is Jurre onrustig en neemt de serveerster hem op de arm. Hij is helemaal rustig en gezellig en wij eten heerlijk.
Wanneer we naar huis willen met een taxi blijkt dit erg lastig. Er zijn enkel mannetjes die een taxi aanbieden voor heel veel geld. We lopen door op zoek naar een taxi met een meter. Even verderop zien we 1 staan en Hans trekt een sprintje, maar de taxi is bestelt door een indonesisch stel. Zij stappen in en wij proberen bij een restaurant of ze een taxi voor ons willen bellen. Dit willen ze niet omdat de taxi's met meter ruzie krijgen met de mannetjes die hier een taxi aanbieden voor veel geld. Helaas.
Plots komt de vrouw die de taxi voor ons had genomen naar mij toe en vraagt of we met haar mee willen rijden omdat het erg moeilijk is hier een taxi te krijgen. Ze zegt als we proppen passen we er wel met zijn allen in. We zitten met 4 volwassenen en Abe achterin en ik zit met Jurre voorin. We moeten vlug, vlug instappen. Ze zijn te aardig en brengen ons helemaal naar ons Guesthouse for free!! Wat een lieve mensen!
Vandaag zijn we met de scooter een tour gaan maken in de buurt, gewoon op de bonnefooi. We kwamen op prachtige plekken en plekken waar we ineens niet meer verder konden. Toen we echt toe waren aan de lunch vonden we gelukkig een villa met een gelegenheid om wat te eten. We mochten zelfs een duik nemen in het zwembad. Na de lunch kwam Hans met Abe nog zonder benzine te staan. Gelukkig is op bijna elke hoek van de straat iemand die een fles petrol verkoopt. We spelen veel Uno met Abe dit is pesten maar dan voor kinderen. Hij wil alleen niet meer met mij omdat ik teveel win.
Morgen de laatste dag met Sas, we gaan haar missen!