Kamperen in prachtig NZ

Kamperen is hard werken! Zoals een aantal van jullie weten ben ik (zeker in combinatie met mijn lief) niet heel goed in kamperen. Mijn laatse ervaring was met de kamper van mijn ouders toen Abe net 1 jaar was geworden. Mijn ervaring toen was dat je continue aan het 'werk' bent. Dit 'werk' ervaren wellicht andere mensen,die wel van kamperen houden, als ontspanning. Echter voor mij is het doen van wasjes, afwasjes, koken, opruimen, inpakken, afsluiten, vullen van water, legen van water etc geen ontspanning! Het toppunt is het legen van HET toilet. Hier waag ik me niet aan dit doet Hans gelukkig. Ik denk dat ik het anders niet nogmaals had gedaan: kamperen. Onze camper is gelukkig erg gebruiksvriendelijk, niets moeilijks aan. Het bedrijf zei bij vetrek: vermaak je vooral en maak je geen zorgen als de weg op een weg lijkt kun je er gewoon in. Dit hebben wij de eerste dag meteen gedaan en we zaten bijna meteen vast op het grind aan het strand. Ahum, wel ff schrikken. Er is hier een AA dit is een soort wegenwacht die je kan komen redden alleen moet je in dit soort situaties wel zelf betalen! Dit schijnt wel een paar honderd dollar te kunnen kosten. Gelukkig kwam ik er na enig heen en weer tijden uit en stonden we op een fantastische plek! Wij voelden ons de rijksten op aarde.
Het heeft een paar dagen gekost voordat wij gewend waren aan de camper en aan NZ. Inmiddels hebben we onze weg gevonden en genieten we van de knusheid van de camper en de gastvrijheid van NZ. Er zijn over openbare toileteen; schoon en MET toiletpapier! Daar kunnen ze in A'dam nog wat van leren waar plassen al gauw een euro kost en een openbaar toilet vaak te vies is om op te zitten. Het lanschap in NZ is overweldigend, overal waar je kijkt is het mooi. We zijn naar de wijngaarden geweest en hebben lekkere wijn ingeslagen, hebben gezwommen in Hanmer Springs: een duur zwembad met speciale kuurbaden door hotwater geisers in de buurt. Wij gingen enkel van de glijbaan met Abe en Jurre speelde in het peuterbad. Nadat ik een paaar keer van de glijbaan was geweest met Abe, een hele vette met van die grote banden, bleek dat je hier een groen bandje om je pols voor nodig had. dit bandje koste nog eens 10 dollar extra. Dat hadden wij toch maar mooi in the pocket:)
Abe vraagt regelmatig wanneer we naar huis gaan, hij mist zijn vriendjes en juffen van school. We hebben mailcontact gehad met de juf van school en foto's van Abe gestuurd. Juf Alma heeft teruggestuurd dat de foto's in de klas op het digibord bewonderd zijn en dat ze elke dag vertellen aan juf Maike dat Abe op wereldreis is. Vorige week vrijdag wilden we naar Kaikoura om walvissen te kijken dit ging helaas niet omdat Jurre niet mee kon op de boot. Doorgereden naar walvissen die je vanaf de kant van de weg op een uitkijkpunt kon bekijken. We zijn die dag vroeg gestopt op een camping. In NZ kun je met de camper vrij kamperen (dit kost niets), op een DOC staan: hier heb je soms water en toiletten (dit kost ong 6 p.p.) en je kunt op een camping staan; hier hebben ze stroom, toiletten, douches, wasmachines en vaak een dumpstation voor je camper. Na 2 nachten moeten we met de camper weer aan de stroom verder kamperen wij vrij op een DOC. Op de camping waar wij stopten moest je met een code het toiletgebouw binnen. Deze code hadden wij aan Abe gegeven zodat hij zelf naar de WC kon. Abe vond het machtig interessant dat het lampje groen werd wanneer hij de code goed had dit resulteerde erin dat Abe om de paar minuten zei dat hij moest plassen. Zaterdag rijden we naar Blenheim en daarna door naar Picton: een schattig dorpje aan de kust. Hier vertrekt ook de ferry naar het Noordereiland. De volgende dag gaan we met de boot op zoek naar dolfijnen en zien er heel veel! Het is helemaal fantastisch om deze dieren voor en naast de boot te zien springen! Een topdag! We staan deze nacht weer op dezelfde plek als de nacht ervoor: een prachtige plek aan het water vlakbij Picton. Tenminste als je weet waar het is: afstanden zijn hier niet groot maar wel slingerachtig door de bergen. Het linksrijden went snel, soms zijn de wegen wat smal voor onze ruime camper.
Maandag gaan we de Marbourough Sounds in een prachtig natuurgebied met een weg er doorheen die een halve dag in beslag neemt met lunches en stops. We vertrekken op tijd en lunchen opeen prachtige plek aan het strand. Helaas komen we niet meer uit deze plek daar we nu echt vast zitten met de camper. Na verschillende pogingen van mij om ons er toch uit te krijgen, komt er gelukkig een NZer aan die vaker met dit bijltje gehakt heeft. Hij contateert dat we inderdaad vast zitten en adviseert ons niets meer te doen en te wachten tot hij terug is om ons eruit te trekken met zijn 4WD. Dit blijkt nog geen makkelijke opgave, de camper geeft niet mee. Hij vraagt of we veel water bij ons hebben en dit klopt, we hebben net volgetankt. Helaas lukt het niet het water via de gootsteen weg te laten lopen omdat we te schuin staan. Dit zou weer een paar kilo gescheelt hebben...
De man geeft gelukkig niet op en wanneer ik de camper nog iets verder naar achter laat zakken op zijn advies staan we zo vlak dat hij ons eruit krijgt! Pfff wat zij we blij!! Lang leve de vriendelijke man!
We stoppen die dag op tijd in Havelock om wat tijd met de kids door te kunnen brengen. Ze hebben een bad op deze camping en Abe en Jurre gieren het uit samen, ze zijn in tijden niet zo schoon geweest. Abe valt die dag op zijn heup en zegt dat het nog erger is dan die van oma Nel. Dinsdag starten we rustig op en gaan naar de Pelorus bridge tevens een tip van onze '4WDredder'. Hier kunnen we een routen van een klein uurtje lopen inclusief een slingerbrug. Samen met Abe ga ik op zoek naar kabouters die er in NZ heel anders uitzien dan in NL. Onderweg komen we 'kaboutervallen' tegen waar gelukkig nooit een kabouter in gevangen zit. Na de tocht picknicken we in het gras en vertrekken naar Nelson. Dit blijkt een leuke zonninge plaats. We zetten de camper op de parkeerplaats en lopen het stadje in voor een ijsje. Onderweg repareren we de step van Abe want hiervan draiit het stuur telkens los. We gaan op zoek naar een vrije kampeerplek rondom Nelson en rijden langs het strand, maar vinden niet wat we willen en eindigen toch weer op de parkeerplaats. Dit blijkt een gewilde overnachtingsplek voor kampeerders, het is er erg gezellig 's avonds. Eten wordt bereidt op gasstelletjes en er wordt tot laat voor de auto gekletst. Gisteren zijn we nog even Nelson ingegaan voordat we vertrokken naar Lake Nelson. Dit bleek een prachtige plek alleen met heeel veel sandflys en hommels. Toen ik naar buiten ging werd ik haast aangevallen, vreselijk! We hebben een boottocht gemaakt over het meer en zijn daarna uit nood de hele avond in de camper gebleven. De avonden zijn sowieso kort voor ons. Het is hard werken met 2 kleine kinderen op vakantie. Het ritme is vroeg op en dan vertrekken zodat we einde van de middag op tijd kunnen stoppen. De kids gaan vroeg naar bed zodat Hans en ik nog wat tijd voor onszelf hebben 's avonds. We bedenken een plan voor de volgende dag, lezen en appen wat en gaan op tijd naar bed. We zijn na deze reis zeker toe aan vakantie!
Vandaag vertrokken we heel vroeg bij een mysterieus in de mist liggend meer. We hebben veel gereden vandaag. Rond het middaguur waren we bij de Pancake Rocks. Vandaag hebben we aansluitend uiteraard pannenkoeken gegeten op de camping. We staan op een superleuke camping vlak aan het strand met speeltuin. Ik zit in de camper achter de ipad de blog te schrijven omdat we weer eens een keer stroom hebben en wifi. De afgelopen nacht was vreselijk koud de kids werden er wakker van. We hebben nu voorzorgsmaatregelen genomen en ze (nog) warmer toegedekt. Morgen op zoek naar wollen sokken en hopelijk is deze nacht niet zo koud. Abe vertelde dat hij weet wat het Engelse woord voor homd is, nl:hotdog.